Dzisiaj kilka słów o innowacji z 1968 roku. Właśnie w tym
roku powstała proteza (sztuczna kończyna), która stała się wybawieniem dla
wielu mieszkańców z krajów trzeciego świata, którzy stracili nogę, najczęściej
w wyniku działań wojennych. Autorami tego rozwiązania byli Pramond Karan Sethi,
chirurg i Ram Chander Sharma, rzeźbiarz.
Sedno innowacji Sethiego i Sharmy nie tkwiło w zaawansowanej
technologii, ale w dostosowaniu istniejącej technologii do potrzeb mieszkańców
z biednych krajów. W 1968 roku w świecie zachodnim istniały protezy pozwalające
normalnie funkcjonować. Problem polegał na tym, że ludzie z krajów trzeciego
świata byli zbyt biedni, aby je kupić. Innowacja Sethiego i Sharmy polegała na
stworzeniu protezy o prostej konstrukcji, która zaspokajała potrzeby
użytkowników i jednocześnie była tania.
Przykład ten przypomina, że innowacje to również zmiana i
dostosowywanie wyrobów już istniejących na rynku w taki sposób, aby zaspokajały
nowe potrzeby lub rozwiązywały pojawiające się problemy.
W całej tej historii jest jeszcze jeden ogromny
pozytyw. Mianowicie od 1968 roku projekt ten jest nieustannie rozwijany.
Wykorzystuje się nowe rozwiązania i materiały, ale wciąż pamięta się o istocie
pomysłu, czyli stworzeniu funkcjonalnej i taniej protezy.
Poniżej przedstawiam linki pokazujące jak obecnie wyglądają prace nad rozwojem stopy dżajpurskiej.